Mijn dochter vroeg recent aan mij: “Mam, komt het wel goed met al die droogvallende rivieren?” Poeh, een serieuze vraag van een meisje van 8 jaar die liever gaat knutselen en tekenen. Normaliter houdt zij zich bezig met de lichtere zaken in het leven. Het geeft mij als moeder een onderbuik gevoel. Ik kan haar geen echt antwoord geven. Wat we vandaag de dag zien op televisie aan berichten zijn zaken waar ik zelf op haar leeftijd nooit mee van doen heb gehad. Tijdens Corona vroeg ze aan mij: “Mam, welk virus hadden jullie toen je klein was?”, ook hierop moest ik het antwoord schuldig blijven. En toen ik recentelijk moest uitleggen van nunclaire dreiging inhoud, dacht ik even, deze wereld is misschien wel heel lastig te begrijpen voor mijn nog veel te jonge kinderen. En hoe houden we deze generatie veekrachtig? Hoe helpen we deze generatie die belast wordt met zoveel grote wereldproblemen zelfoplossend en positief. Ik wil haar en kinderen beschermen, en ze antwoord kunnen geven. Om iets te doen heb ik me aangemeld als bestuurder bij de Zonnecooperatie Westfriesland, zodat mijn antwoorden relaas groter word. Ik heb het bestuur en op de algemene ledenvergadering dit ook gezegd. Ik zit hier om mijn kinderen te vertegenwoordigen die mij vragen stellen die ik niet zo even kan beantwoorden. Deze stappen doe ik opdat ik me realiseer dat gezondheid en psychische en fysieke gezondheid direct in verband staan met hoe we ecologisch met elkaar zijn verbonden en invloed hebben. Het holistisch mensbeeld anticipeerd hierin en ik denk deze nieuwe generatie al helemaal, zij zullen opgroeien met het grote besef dat relatie tussen de mens en de natuur van een gezond en veerkrachtig en wederkerige cultuur zal moeten zijn en kunnen zijn. Hoe innovatief zal deze generatie worden? Er is veel hoop op dit gebied, maar ook veel haast geboden. Maar omdat te kunnen zijn, zal deze generatie juist heel veel moeten weten over de invloed van stress op henzelf en de omgeving. Deze relatie is namelijk veel groter dan dat we beseffen.