Integrale psychiatrie is gestoeld op de uitgangspunten van Integrative Mental Health (IMH) en verwijst naar samenwerking tussen conventionele psychiatrische zorg (bijv. psychofarmacologie en psychotherapie) en het gebied van complementaire en alternatieve geneeskunde (CAM) om fysieke, psychologische, sociale en spirituele aspecten van geestelijke gezondheid aan te pakken (Lake et al., 2011; Sarris et al., 2013). IMH is een subonderdeel van het overkoepelende model van Integrative Medicine (IM): een interdisciplinair veld dat gebaseerd is op onderliggende waarden zoals aandacht voor de hele persoon, aangeboren genezing, bevordering van gezondheid en welzijn en gedeelde besluitvorming (Boon et al., 2004). IM is toegepast op verschillende gezondheidsinstellingen (Frenkel & Borkan., 2003; Paterson & Peacock., 1995; Sundberg et al., 2007; Westrom et al., 2010). Een belangrijk kenmerk van IM is de ondersteunende en samenwerkende arts-patiëntrelatie waarin beslissingen gezamenlijk worden genomen. Een ander belangrijk element is de goedkeuring van alle potentiële relevante therapieën, waaronder CAM, dat wordt gedefinieerd als “medische en gezondheidszorgsystemen, -praktijken en -producten die over het algemeen niet als onderdeel van de conventionele geneeskunde worden beschouwd” (NCCAM 2013). Complementair verwijst naar therapieën die worden toegevoegd aan de conventionele geneeskunde, alternatief indien gebruikt in plaats van (Hyman & Levy., 2005). Grenzen zijn niet duidelijk, omdat interventies die lang als CAM zijn beschouwd, kunnen overgaan in de conventionele geneeskunde na groeiend bewijs en / of economische prioriteit. De redenering achter IM is dat de huidige problemen in de gezondheidszorg, zoals de grote toename van chronische ziekten, stijgende gezondheidskosten, overconsumptie, medicalisering en onvermogen om om te gaan met mensen met medisch onverklaarde fysieke symptomen, een holistische benadering vereisen die verder gaat dan voorgestelde oplossingen, zoals meer efficiëntie, productiviteit en documentatie (Snyderman & Weil., 2002).
Binnen Huis vol Compassie werd er gekozen tussen reguliere gangbare psychiatrische zorg met een multi disciplinair team van professionals die opgeleid waren in het reguliere vakgebied en met aanvullende vormen van opleiding. Naast het meewegen van de wens van de ouders en het kind, werden er multi disciplinair ethische afwegingen gemaakt. Het doen met kinderen, is wel een belangrijke ingang en ook het kind betrekken bij de besluitvorming en de aanpak. Het oplosssingsgerichte gedachtegoed stond hoog en is een zeer passende vorm van visie en therapie die goed aansluit bij de uitgangspunten van IM. Uitdrukkingen en uitspraken van derden dat binnen Huis vol Compassiew allerhande omstreden therapieen werden aangeboden behelst een verdachtmakkende onbesuisde indruk. Let wel, we werden verzocht door de zorgverzekeraar om deze visie vorm te geven, en de invulling ervan was volledig transparant en een belangrijk gespreksonderwerp binnen de zorginkoop gesprekken en voortgangs gesprekken. Het team bestond uit een psychiater, systeemtherapeut, creatief therapeut, voedingsdeskundige en dietist, ouderbegeleider en orthopedagoog en GZ psycholoog. Ook waren we een opleidingsplaats voor meerdere opleiding zoals orthopedagogiek en GZ psychologie. Allen met een brede blik en een brede scala aan reguliere en aanvullende kennis en opleiding. De client was uitgenodigd om met zijn visie over de aanpak in gesprek te gaan, en we hielden er een en – en houding op na.
Judith van Kampen
Geef een reactie